Het internet magazine ‘Revive’ noemde het een ‘een ‘coronaproof’ manier van evangelisatie‘ en wat was het bijzonder vandaag.
Hoewel anderen er wel met de banner op uit trekken, vinden wij, als st. Arbeiders in de Oogst, dat niet geheel verantwoord, omdat het moeilijker is om de anderhalve meter afstand te houden en wij als gelovigen een voorbeeld-functie hebben. Je wilt toch niet dat er uit contactonderzoek blijkt dat mensen corona hebben opgelopen tijdens een gesprek met een evangelist?
Daarom hebben we iets nieuws/anders geïmporteerd uit de USA, het Schatzoeken (Treasure Hunt), naar het boek van Kevin Dedmon. Ook voor ons een nieuwe manier van evangeliseren, maar die na vandaag naar meer smaakt.
We begonnen wat later met het onderwijs dan gepland, waardoor we later en dus korter de straat op konden. We waren slechts met 9 deelnemers, incl. ondergetekende, want ook ik moest het leren, omdat het ook voor mij de eerste keer was. Mensen afkomstig uit Kom en Zie (3), maar ook uit Alexanderpolder, Spijkenisse, Hardinxveld-Giessendam, den Haag en Tilburg gave acte de présence. Achtergronden waren Christengemeente, Pinksteren, Evangelisch en Chr. Gereformeerd. Allerlei pluimage dus, wat de groep heel gemêleerd maakte, ook omdat de jongste deelneemster slechts 12 jaar was, maar zeker niet onderdeed voor de rest!
Tijdens de training, als we op elkaar oefenen werkt God al, Johannes was deze week gevallen met zijn scooter en had gekneusde ribben, waar hij flink last van had. Na gebed door Peter was het gewoon weg! Maaike had last van haar elleboog en ook dat werd gewoon minder na gebed van onze jongste deelneemster. Ze voelde het helemaal warm worden, teken dat God aan het werk is. Ook werd er voor verschillenden voor beenlengte verschil gebeden, met handschoenen aan, wat werd opgeheven in de machtige naam van Jezus! Met name Peter voelde duidelijk verschil en zijn rugpijn vertrekken
Ook leerden we Gods stem verstaan, o.a. om elkaar te bemoedigen. Zo zag Johannes in Khuki een giraf, beeld van iemand die de mooiste blaadjes uit de boom pikt, de gaven van Gods Geest en hoog boven alles uittorent waardoor ze zowel vijandelijke aanvallen kan zien aankomen, maar ook mensen ziet, die God zo hart nodig hebben.
Met Schatzoeken is het zo dat we de ‘schatkaart’ aan de Heilige Geest vragen. Hij geeft ons hints, clues, tips, zoals je wil, doordat we naar zijn stem luisteren en opschrijven wat er als eerste in onze gedachten komt. Wonderlijk is het om te zien hoe dat uitkomt. Je merkt dat God nog steeds spreekt, door Zijn Heilige Geest
Gewapend met de schatkaart, het Evangelie Zielenwinnend Script en in totaal 50 tasjes, liefdevol klaargemaakt door Margreet en voorzien van kadoosjes over Halloween, foldermateriaal, boekjes en wat lekkers, die we grif uitdeelden gingen we na de training en gebed in drie groepjes uit een.
En dan inderdaad op pad. Pascal ging met zijn dochter en Sandra op pad, richting de Markthal. Hij had van die Heilige Geest de hint ‘blauwe jas’ gekregen, terwijl Suze ‘rode rugzak’ had. Ook was er een plaatsbepaling ‘langs het water’ Toen ze dus een vrouw met een blauw jas en een rode rugzak zagen, die langs het water stond was het: ‘Yes!’ Maar toen ze de vrouw vertelden dat God haar op het oog had, omdat Hij haar op hun schatkaart had gezet, vluchtte ze eigenlijk weg met de opmerking: “daar heb ik helemaal niets mee!” en weg was ze dus. Misschien beschadigd, teleurgesteld, maar ze weet na vandaag, dat God haar op het oog heeft. Neem haar mee in gebed! Ze wijzigden hun koers en ging naar het Oostplein. Pascal had ook ‘drie bankjes op een rij, en ‘rode lippen in de nek’ als tatoe gekregen. En jawel, op de bankjes zaten twee jongens, die voldeden aan deze beschrijving. De ene bleek al christen te zijn (alhoewel hij wel een blowtje rookte), maar de ander durfde eigenlijk Jezus niet aan te nemen, omdat hij zoveel verkeerds had gedaan in zijn leven. Ook voor hem blijven we bidden. Pascal heeft nog wel gebeden dat Jezus Zich aan hem zal openbaren in de komende tijd.
Over Sandra, oorspronkelijk afkomstig uit Columbia en op 6 jarige leeftijd geadopteerd door Nederlandse ouders, werd geprofeteerd dat zij in haar moedertaal, het Spaans, iemand over Jezus zou vertellen, ze maakte dat ook waar, toen Suze iemand een tasje uitreikte, die Spaans sprak. Suze kweet zich overigens heel goed van haar taak om de tasjes uit te delen. Ook daarvoor moet je toch mensen aanspreken, ga er maar aanstaan!
De groep van Hermen, mede bestaande uit Khuki en Peter, had op hun lijst de AH en de Bibliotheek staan. Ze begonnen dus bij Appie. Daar was een surinaamse man, die voldeed aan een beschrijving, die ze hadden ont-vangen. Toen ze eerst over Jezus begonnen luisterde hij goed, maar later bleek hij dronken te zijn en in de war en begon ongepaste opmerkingen te maken. Dan is het lastig om te kiezen of je door moet gaan, of verder moet trekken. Hermen koos voor het laatste, maar Khuki had een bewogen hart en deelde toch nog iets van de liefde van Jezus voor hem. Toen ze even later langs twee moslima’s liepen moedige zij Peter aan, door hem eraan te herinneren dat hij ‘hoofddoeken, Fatima en moslima’s’ op zijn schatkaart had staan. Dat duwtje had hij net nodig en knoopte een gesprek aan. Ze stonden open voor de boodschap, die hij bracht, hoewel een keuze maken dan toch weer een stapje te ver is. Ook sprak hij een dame, genaamd Ingrid aan, die haast had en verder moest. Peter maakte een soort afspraak met haar: ‘Als ik je weer tegen kom, spreken we verder!’ En dat staat, wij verwachten dat onze hemelse Vader dat gaat regelen, omdat ook zij een schat is, die nog gevonden moet worden! Hermen bad voor Marcela (uit Kom en Zie), die pijn had in haar voet, en de pijn verdween. Als je wonderen wilt meemaken, moet je gewoon op straat zijn! Een meisje, die voldeed aan de beschrijving ‘zwarte tas’ werd aangesproken. Ze reageerde niet echt, alleen vertelde ze dat men haar vaker aansprak over Jezus. ‘Dan heeft God jou zeker op het oog’, vertelde Khuki haar, ‘want dat is zeker geen toeval’.Waarvan acte.
Ik mocht met Johannes en Maaike op pad. We gingen eerst richting ‘onze’ Turkse supermarkt, die ik als locatie gekregen had. Onderweg begonnen we al tasjes uit te delen. Maaike sprong, met gevaar voor eigen leven, soms gewoon de rijbaan op, om aan bestuurders van auto’s uit te delen. We kwamen een vrouw achter een rollator tegen, aan wie Johannes een tasje uitdeelde. Op de vraag wat ze scheelde vertelde ze reuma te hebben en een nieuwe heup, die nog niet helemaal functioneerde zoals bedoeld. We mochten voor haar bidden en ze moest verder, omdat ze niet zo lang kon blijven staan. Ook in dit deel van de wijk kwamen we erachter dat mensen Kom en Zie kennen, zelfs regelmatig naar de livestream kijken!
We kwamen bij een groepje kinderen, die nieuwsgierig naar de tasjes waren en wat erin zat. Ze bleken een Jehova’s Getuigen achtergrond te hebben. 4 kinderen, familie van elkaar, mochten niets van ‘vreemden’ aannemen, en dat is op zich niet verkeerd natuurlijk, want niet iedereen heeft goede bedoelingen…. Het andere meisje wilde wel een tasje van Maaike, de reden dat we onze teams dus gemêleerd samenstellen. De twee oudste meisjes vertelden Jezus al in hun hart te hebben, maar de jongste twee nog niet. Toen ik vroeg of ze Hem ook in hun hart wilden hebben en zei de ene, dat ze dat wilde. Nadat ze Hem uitgenodigd had, wilde de andere dat ook. Alhoewel ze nog jong zijn, weet ik dat als Hij een goed werk in iemand begint, Hij dat ook af zal maken, op Zijn tijd!
We liepen verder en een man in een auto stopte, midden op de weg, half nog in de bocht en vroeg ook om een tasje. Johannes gaf het hem en ik begon het script met hem door te nemen. Hij stond nogal gevaarlijk en ik zei: zet je auto even aan de kant, wat hij deed. Daarna nodigde ook hij de Here Jezus in zijn hart. Overigens had hij zwart haar, wat op mijn lijstje stond.
De bocht om kwam ik een jongen tegen met donkere krullen en ik vertelde dat ook hij op mijn lijstje stond. Hij markeerde niets, maar nodige wel Jezus uit in Zijn hart. Van beiden heb ik het 06 nummer en zal ik ze morgen via Whats ap de link sturen om de dienst te volgen!
Ondertussen stonden Maaike en Johannes te praten met een Turkse jongen, die op een bankje zat. Ik kwam erbij staan en vroeg, toen hij weg wilde lopen, of hij ergens pijn had en dat had hij. Hij was 8 weken geleden geopereerd aan een fistel in zijn achterwerk, maar de wond wilde niet sluiten en hij had nog steeds pijn. Ik mocht voor hem bidden en in eerste instantie merkte hij niets. Ik wilde hem een kaart van ons Healing Station geven, maar dat gaf hij terug, nadat hij er een foto van had gemaakt. Toen hij weg liep riep hij dat de pijn minder werd….
Bij terugkomst zetet ik nog even verse koffie en thee en meldde Johannes dat hij last had van oorsuizen en of ik daar voor kon bidden. Ik zei dat we dat zometeen wel in de groep zouden doen, omdat de deelnemers moeten oefenen. Toe ik dat aan de groep vroeg, zei Pascal: ‘Wacht eens even, dat heb ik op mijn lijstje staan! en ja hoor, daar stond ‘piepen in oor’ Ik had als locatie “Kom en Zie’ staan, dus ook Johannes bleek een schat! Na gebed was het nagenoeg verdwenen, in ieder geval een heel stuk minder, maar omdat onze God geen half werk doet, verwachten wij dat het binnenkort gewoon weg zal zijn.
Bij een verse bak koffie/thee evalueerden we en iedereen had het heel bijzonder gevonden. Een aantal reacties:
‘Dankjewel, ik was erg dankbaar dat ik vandaag moois hebt geleerd’
‘Bedankt voor een mooie dag, mede namens Suze’
‘Ik vond het een erg geslaagde dag’
‘Ik merkte dat er velen zijn die bereikt moeten worden, bedankt Arie voor je lessen en iedereen vd groep zegen gewenst, tot volgende keer, prettig weekend. Ik ga proberen te netwerken zodat er schatzoekers toegevoegd zullen worden’
Iedereen is dus enthousiast, en kreeg de opdracht mee om dit iedere dag te gaan doen, omdat schatzoeken niet (alleen) iets is voor alleen zo’n event, maar een levensstijl!
We zijn al aan het kijken voor een nieuwe datum!
Tot slot nog wat foto’s:
Wil je mee doen, stuur ons een mail en je krijgt een uitnodiging!
handelingen 2000nu 
2 gedachtes over “Schatzoeken – Halloween – verslag”